تقدیم به مادر عزیزم و همه ی مادران ماه
...................................

وقتی کفش هایم را می پوشم
گدای مطلق آیت الکرسی های توام
تمام مصیبت های من از آنجا کمرشان می شکند
که زیر دستهای رو به آسمان تو
پشت چشمهای بسته ات
به خواب می روند

*
و آن روزها:
همیشه ابتدای بغض کودکی ام
خواسته ای بود
و انتهای آن
آغوش باز تو...
*
بیست و هفت سال رفت!
حالا دیگر هم ریش دارم!
هم ماشین! و هم مثل بابا کار!
اما تو هنوز مثل آن سالها خوب لالایی می خوانی...
*
نه!
مثل هیچ کس نیستی
نه!
هیچ کس هم مثل تو نیست
خلاص ات کنم! تو ، تو هستی و بس
از آنروزها که دستهای کوچکم
از دستهای گرم ات جدا نمی شد
تا اینروزها که دستهای بزرگم در دست
هر کسی ست الا دستهای تو
تو ، تو هستی و بس!
نه هیچ خوب مطلقی .. و نه هیچ معجزه ای
شبیه ات نیست
*
" مادر "
همین عبارت شورانگیز
کافی ست برای تفسیرت
*
راستی!
بسم الله...
برایم آیت الکرسی بخوان