از این شب دیوانه بار می گیرم

به خاطر این خانه ماه می زایم

شبیه زنی پا به ماه دردم هست

که نیمه شبی بین راه می زایم



شبیه زنی پا به ماه دردم را

در این شب همواره جار خواهم زد

به خاطر این خانه دردهایم را

کنار خیابان هوار خواهم زد



شبیه زنی پا به ماه می دانم

که صبر مرا این نبرد می دزدد

که در سر من یک سکوت می پیچد

که طفل مرا آل درد می دزدد



شبیه زنی پا به ماه زخمم را

به سوزن بی نخ به باد می دوزد

که در تن من خون نسل هایی هست

که در دل این آب جوش می سوزد



شبیه زنی پا به ماه می بینم

تمام تنم در حصار می میرد

که جوی پر از خون به راه می افتد

که کودک من از فشار می میرد



شبیه زنی پا به ماه در رنجم

چه زخم بدی خورده است این کودک!

که نسل مرا سال هاست دردی هست

که در بغلش مرده است این کودک...